Vinkies on Tour

 30 Mei 2013   -  Arromanches France

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag nog een dagje in Arromanches Les Bains gebleven.  

 

Oei ... toen we vanmorgen wakker werden, dit keer niet van de vogels en het zonnetje, wisten we het al. Een hevig getik op het dak van de regen. Na een blik naar buiten geworpen te hebben was het helemaal duidelijk, grauw en grijs. Dus nog maar even blijven liggen. Om een uur of 9 toch maar tussen de klamme lappen vandaan gestapt. Tussen de regendruppels door even snel naar het bakkertje in het dorp gestrompeld om een baquette te halen, je weet wel zo’n brood die voor 99% uit korst bestaat. Na het ontbijt even wat gerommeld op de computer en wat zitten lezen, hopende op beter weer wat aanstaande leek.

 

Tegen de middag werd het droog en leek het er op dat dit ook zo zou blijven. Dus hup de schoenen aan en op naar het dorp. We hebben wat door het dorp gekuierd en tegen de klip op gekropen. Omdat we hier ook een beetje voor de cultuur waren zijn we maar even naar het museum gegaan. Daar hebben we een uurtje rond gebracht. Het was inmiddels een uur of 4 geworden en hebben we even een biertje gehaald. Verder even snel een patatje gegeten, met mosselen. De mosselen waren van het formaat “snotje uit je neus”. De kok keek er ook nog bij of hij een culinaire prestatie van formaat had behaald. De “fijne” Franse keuken, je kent hem wel.

 

Terug op de camping kreeg ik het ook weer aan de stok met zo’n verwarde Kikkervreter. Die vond mijn plekje ook wel mooi en had besloten dat hij zijn camper wel strak tegen die van mij kon parkeren op mijn plek. Ik kon nog net mijn deur openen. Die heb ik in mijn beste Frans van mijn plekje verwijderd. Daarna heeft hij nog als een wilde de halve camping omgeploegd.... Fransen, het was alweer een tijdje terug.....Maar de Vinkies zijn back in “La France”, we zullen het de komende jaren nog vaak aan de stok krijgen met elkaar. Jullie dachten van ons af te zijn, nou niet. Het valt mij nog mee dat de Gendarmerie nog niet in aktie tegen ons is gekomen. Dat was ook altijd zo’n standaard gebeuren.

 

Gerrit & Sandra